به گزارش سلام لردگان، در مقاله مرکز مطالعات بلفر آمده است: نگارش متن معامله نهايي هسته‌اي بين ايران و گروه پنج بعلاوه يک شروع شده است اما وزير خارجه ايران مي گويد که متن نهايي پرانتزهاي زيادي دارد. اين پرانتزها بيانگر اختلافات و نکاتي است که ايران و گروه پنج بعلاوه يک بر سر آن توافق ندارند.
اين گزارش مي‌افزايد: توانمندي غني‌سازي در کانون اين رويارويي قرار دارد و سخت‌ترين مسئله در نظر گرفته مي‌شود.مذاکره‌کنندگان ايراني اصرار مي‌کنند که تهران بايد ظرفيت غني سازي اش را براي تامين سوخت رآکتور بوشهر گسترش دهد.اما قدرت‌هاي غربي مي‌گويند که ايران بايد ظرفيت غني سازي خود را کاهش دهد. همانطور که در توافقنامه موقت ژنو آمده است، توافقنامه نهايي شامل يک برنامه غني سازي خواهد بود که دو طرف در خصوص تعريف آن توافق داشته باشند. ايراني‌ها نياز غني سازي خود را از پنجاه تا صد‌ها هزار سانتريفوژ براي رآکتور بوشهر و بيست رآکتور ديگر که قرار است در آينده ساخته شوند، برآورد مي‌کنند. اما مقامات آمريکايي خاطر نشان کرده‌اند که فقط به چند هزار سانتريفوژ در ايران رضايت مي‌دهند چرا که با اين تعداد ايران نخواهد توانست ماده مورد نياز بمب هسته‌اي توليد کند. برخي گزارش‌ها حاکي از آن است که آمريکا تاکيد مي‌کند ايران فقط چهار هزار سانتريفوژ داشته باشد اما پذيرش چنين درخواستي براي ايراني‌ها تقريباً غيرممکن است. اما براي اين که در خصوص ظرفيت غني سازي ايران اجماع به وجود آيد، توافقنامه نهايي بايد شامل تضمين‌هايي مبني بر حفظ حق ايران در توليد سوخت براي رآکتور بوشهر بعد از سال 2021 باشد. روسيه تا اين سال سوخت بوشهر را تامين خواهد کرد.
در پايان اين گزارش آمده است: بعد از يک دوره خاص که در توافقنامه نهايي درباره اش توافق مي‌شود و بعد از اجراي موفقيت آميز بندهاي توافقنامه نهايي، برنامه هسته‌اي ايران بايد مثل يک کشور عضو ان‌پي‌تي که تسليحات هسته‌اي ندارد، در نظر گرفته شود. از اين رو بعد از سپري شدن يک دوره خاص، تهران مي تواند غني سازي صنعتي داشته باشد و مذاکره کنندگان دو طرف در جهت افزايش تدريجي تعداد سانتريفوژهاي ايران بر اساس نيازهاي عملي اين کشور و قوانين نظارتي آژانس بين المللي انرژي اتمي به توافق برسند.
انتهاي پيام/
منبع: باشگاه خبرنگاران